25 października 1948 roku miał miejsce koncert inauguracyjny Państwowej Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza. Pierwszym utworem była uwertura koncertowa „Morskie Oko” Zygmunta Noskowskiego, pod batutą Felicjana Lasoty.
W 1948 roku szczecińscy melomani zorganizowali inauguracyjny koncert w wynajętej sali obrad Urzędu Miasta w Szczecinie.
Na początku lat 50. lewe skrzydło UM stało się siedzibą instytucji, która 15 grudnia 1953 roku została „Państwową Filharmonią w Szczecinie”. Stało się to głównie za sprawą Janusza Cegiełły, ówczesnego dyrektora.
Szczecińska orkiestra rosła w siłę – kupowano nowe instrumenty, stworzono cykle muzyczne, zatrudniano przyjezdnych muzyków (np. Waleriana Pawłowskiego). Orkiestra występowała na letnich koncertach w Świnoujściu i Międzyzdrojach, a także na scenach międzynarodowych, m.in. w NRD i na Czechosłowacji.
W 2004 roku podjęto działania na rzecz wybudowania osobnego gmachu Filharmonii w miejsce dawnego Konzerthausu. Był to ekskluzywny budynek koncertowy, zniszczony podczas nalotów alianckich, którego pozostałości rozebrano w 1962 roku.
W 2007 roku został ogłoszony konkurs na projekt nowego budynku. Zgłoszono do niego 44 prace, spośród których ostatecznie wybrano pomysł Estudio Barozzi Veiga. Budowę obiektu zakończono wiosną 2014 roku. Inwestycja kosztowała ponad 100 mln zł. Wybudowano cztery kondygnacje naziemne oraz podziemny, dwupoziomowy parking. Powierzchnia użytkowa wynosi prawie 13 tys. m², a kubatura – niemal 100 tys. m³.
Współczesny budynek szczecińskiej Filharmonii był laureatem wielu nagród, m.in. Eurobuild Awards 2014, nagroda Młodych Talentów Architektury, nagrody szczecińskiego Westivalu Architektury.