Znikome opady, lokalne obniżenie wód gruntowych, susza i wysokie temperatury oraz nadmierne nasłonecznienie w ostatnich kilku latach odbiły piętno na kondycji drzewostanów. Lasy są mocno osłabione.
Przy tak niekorzystnych warunkach pogodowych wycieńczających drzewostany, dochodzi następnie do licznego pojawu szkodliwych owadów (tzw. szkodników wtórnych). Najgroźniejszymi owadami atakującymi osłabione drzewa i powodującymi w konsekwencji ich zamieranie są m.in. przypłaszczek granatek, kornik ostrozębny (żerujący na sośnie) oraz kornik drukarz (szkodnik świerka). Gatunki te w suchych i ciepłych latach mają tendencję do masowego rozmnażania się i w krótkim czasie mogą doprowadzić do całkowitego zamierania dużych powierzchni lasu.
Dlatego bardzo ważnym zadaniem leśników jest prowadzenie ciągłej obserwacji drzewostanów pod kątem występowania objawów porażenia. Niepokojącymi objawami, świadczącymi o zasiedleniu przez szkodniki wtórne są: znaczne przerzedzenie koron drzew, szarzejące i rudziejące igliwie, wycieki żywicy, spękania kory, odpadająca kora, aktywność dzięciołów, ślady żerowania owadów (chodniki). We wrześniu br., uwzględniając powyższe, leśne służby terenowe dokonały przeglądu drzewostanów pod kątem występowania posuszu.
W wyniku przeprowadzonego monitoringu na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie leśnicy zinwentaryzowali 266,3 tys. m3 posuszu, w tym przede wszystkim: sosnowego – aż 181,1 tys. m3. Mimo niewielkiego udziału świerka w składzie gatunkowym naszych lasów, znaczna jego część bardzo cierpi z powodu gradacji kornika drukarza. Inwentaryzacja wykazała ok. 40,2 tys. m3 posuszu świerkowego. Problem suszy dotyka również drzewostany bukowe (ok. 26,9 m3 posuszu) i dębowe (ok. 18,1 m3).
Ważnym zadaniem dla leśników jest ciągłe usuwanie złomów, wywrotów oraz drzew silnie osłabionych. Dbałość o stan sanitarny lasu to najskuteczniejsza metoda zapobiegania występowaniu szkodników wtórnych. Na bieżąco wyszukuje się drzewa zasiedlone przez te owady, w odpowiednim terminie je się usuwa i wywozi z lasu. Ponadto pozostałości w postaci wierzchołków, gałęzi i opadłej kory należy spalić lub rozdrobnić by uniemożliwić wylot chrząszczy.
