Narażali swoje życie ukrywając Żydów, pomagając potrzebującym i organizując tajne msze, które dodawały otuchy w trudnych czasach. Wielu z nich zginęło w niemieckich obozach, podczas nieludzkich tortur. 13 czerwca 1999 roku Jan Paweł II dokonał beatyfikacji 108 polskich męczenników.
W dniach 5-17 czerwca Jan Paweł II odbył swoją siódmą pielgrzymkę do Polski pod hasłem „Bóg jest miłością”. Była to najdłuższa wizyta w Ojczyźnie, a Ojciec Święty odwiedził aż 23 miejscowości. 13 czerwca w Warszawie odprawiona została Msza Święta, podczas której papież dokonał beatyfikacji 108 polskich męczenników, którzy oddali życie w obronie wiary w czasach II wojny światowej.
Osoby te wykazały się niezłomnością i nie porzuciły Boga nawet w obliczu zagrożenia utraty życia. Nie bały się pomagać prześladowanym bliźnim, a w niewoli dodawały otuchy współwięźniom. Męczennicy zginęli w niemieckich obozach (m.in. Auschwitz, Dachau, Drezno, Działdowo, Sachsenhausen, Stutthof), podczas tortur lub w egzekucjach. Wielu z nich doświadczyło okrutnych cierpień, umierało z wycieńczenia, w wyniku chorób lub eksperymentów medycznych.
Na długiej liście znaleźli się przede wszystkim przedstawiciele duchowieństwa – w tym 3 biskupów, 52 kapłanów diecezjalnych, 26 kapłanów zakonnych, 3 kleryków, 7 braci zakonnych, 8 sióstr zakonnych, ale także 9 osób świeckich. Zostali przedstawieni przez ordynariat polowy, 18 diecezji i 22 rodziny zakonne. Proces ich beatyfikacji miał swoje początki już chwilę po zakończeniu II wojny światowej, choć wkroczył w fazę kanonicznego postępowania dopiero w 1992 roku.
Polecamy także:
Dziś święto Żandarmerii Wojskowej
Czarna seria w Szczecinie. Kobieta utonęła w nocy